Nota Sejarah Tingkatan 5 Bab 6: Cabaran Selepas Pembentukan Malaysia

CABARAN SELEPAS PEMBENTUKAN MALAYSIA

CABARAN DALAMAN MALAYSIA

CABARAN YANG DIHADAPI OLEH MALAYSIA
Cabaran Pembangunan dan Sosioekonomi di Sarawak dan Sabah: Meskipun pembentukan Malaysia membuka peluang ekonomi yang luas, Sarawak dan Sabah masih menghadapi ketidakseimbangan pembangunan. Kedua-dua negeri ini perlu mempelbagaikan kegiatan ekonomi, memajukan sistem perhubungan dan pengangkutan, serta mengatasi isu penduduk yang masih mengamalkan pertanian sara diri. 1. Mempelbagaikan Kegiatan Ekonomi: Sarawak dan Sabah mempunyai kekayaan hasil bumi yang banyak, tetapi penduduk masih mengamalkan pertanian sara diri. Kerajaan perlu memperkenalkan kegiatan ekonomi komersial untuk melibatkan penduduk dalam aktiviti ekonomi yang lebih luas. Usaha mempelbagaikan sektor pertanian seperti kelapa sawit, getah, dan koko perlu diteruskan. 2. Memajukan Sistem Perhubungan dan Pengangkutan: Saiz negeri yang besar bagi Sarawak dan Sabah menjadi cabaran dalam bidang perhubungan dan pengangkutan. Kedua-dua negeri masih bergantung pada sistem pengangkutan air (sungai dan laut) untuk perhubungan. Kerajaan perlu membangunkan sistem perhubungan darat dan udara, terutama bagi penduduk di kawasan pedalaman. 3. Keseimbangan Pembangunan: Walaupun terdapat peluang ekonomi, perlu memastikan pembangunan berlaku secara seimbang di seluruh negara. Fokus pada pembangunan infrastruktur, pendidikan, dan kesihatan di Sarawak dan Sabah untuk mengurangkan jurang pembangunan.
Cabaran Politik di Sarawak: Krisis politik di Sarawak memerlukan penyelesaian untuk memastikan kestabilan dan kesinambungan pemerintahan. Cabaran politik di Sarawak merupakan aspek penting yang mempengaruhi perjalanan negara Malaysia selepas pembentukan. Berikut adalah beberapa poin mengenai cabaran politik di Sarawak: Krisis Perlembagaan (Jun 1966): Stephen Kalong Ningkan, Ketua Menteri Sarawak, menghadapi krisis perlembagaan. 21 ahli Council Negeri tidak berpuas hati dengan kepimpinannya. Beliau dipecat oleh Gabenor pada bulan Jun 1966. Isu Kestabilan Politik: Cabaran dalam memastikan kestabilan politik di Sarawak. Perubahan kepimpinan dan ketidakpuasan hati boleh menggugat perpaduan dan pembangunan negeri. Usaha Penyelesaian: Walaupun menghadapi cabaran ini, kerajaan terus berusaha menyelesaikan krisis politik dan memastikan kestabilan politik di Sarawak.
Cabaran Perpaduan Kaum: Malaysia terdiri daripada pelbagai latar belakang kaum dan etnik. Menjaga perpaduan dan mengatasi isu-isu yang berkaitan dengan perbezaan budaya dan agama adalah penting.

PEMISAHAN SINGAPURA

PEMISAHAN SINGAPURA
Faktor-Faktor Pemisahan Singapura: Konflik Ideologi:Perbezaan pendapat mengenai konsep nasionalisme dan multikulturalisme. Singapura mengamalkan pendekatan multikulturalisme, manakala Malaysia mementingkan konsep Bumiputera. Konflik Politik:Persaingan antara Parti Tindakan Rakyat (PAP) di Singapura dan Perikatan (kini dikenali sebagai Barisan Nasional) di Malaysia. Perikatan menuduh PAP cuba mengubah landasan politik Malaysia. Ekonomi:Singapura lebih fokus pada liberalisasi ekonomi dan perdagangan bebas, manakala Malaysia memihak kepada Bumiputera.
29 Jun 1965 – Kegagalan Rundingan Tun Abdul Razak dengan Lee Kuan Yew: Rundingan antara Timbalan Perdana Menteri Malaysia, Tun Abdul Razak, dan Ketua Menteri Singapura, Lee Kuan Yew, gagal mencapai kata sepakat mengenai pelbagai isu yang memisahkan kedua-dua pihak. Perbezaan politik, ekonomi, dan sosial menyebabkan kedua-dua pemimpin tidak dapat mencapai persetujuan. 1 Julai 1965 – Rundingan Tidak Berjaya, Tunku Abdul Rahman Mengarahkan Tun Abdul Razak Bermesyuarat dengan Beberapa Menteri untuk Berbincang tentang Pemisahan: Selepas rundingan gagal, Perdana Menteri Malaysia, Tunku Abdul Rahman, mengarahkan Tun Abdul Razak untuk mengadakan mesyuarat dengan beberapa menteri kanan bagi membincangkan langkah-langkah seterusnya, termasuk kemungkinan memisahkan Singapura dari Malaysia. Awal Ogos 1965 – Mesyuarat Khas Kabinet Malaysia Bersetuju dengan Rancangan Pemisahan: Pada awal Ogos 1965, satu mesyuarat khas Kabinet Malaysia diadakan dan mencapai persetujuan untuk memisahkan Singapura dari Malaysia. Keputusan ini diambil sebagai langkah untuk mengurangkan ketegangan politik dan perkauman yang semakin meningkat. 7 Ogos 1965 – Tunku Abdul Rahman dan Lee Kuan Yew Menandatangani Persetujuan untuk Singapura Keluar daripada Malaysia: Pada 7 Ogos 1965, Tunku Abdul Rahman dan Lee Kuan Yew menandatangani satu persetujuan yang menetapkan bahawa Singapura akan keluar dari Persekutuan Malaysia. Persetujuan ini merupakan langkah rasmi yang diambil oleh kedua-dua pemimpin untuk menyelesaikan konflik yang berlarutan. 9 Ogos 1965 – Tunku Abdul Rahman Membawa Usul Pemisahan Singapura ke Parlimen Malaysia, Parlimen Meluluskan Rang Undang-Undang Pemisahan Singapura: Pada 9 Ogos 1965, Tunku Abdul Rahman membawa usul pemisahan Singapura ke Parlimen Malaysia. Parlimen Malaysia dengan segera meluluskan rang undang-undang tersebut, yang secara rasmi memisahkan Singapura dari Malaysia. Keputusan ini dibuat dengan majoriti besar, menunjukkan sokongan kuat untuk pemisahan tersebut.

Faktor-Faktor Pemisahan Singapura:

Konflik Ideologi:Perbezaan pendapat mengenai konsep nasionalisme dan multikulturalisme.
Singapura mengamalkan pendekatan multikulturalisme, manakala Malaysia mementingkan konsep Bumiputera.

Konflik Politik:Persaingan antara Parti Tindakan Rakyat (PAP) di Singapura dan Perikatan (kini dikenali sebagai Barisan Nasional) di Malaysia.
Perikatan menuduh PAP cuba mengubah landasan politik Malaysia.

Ekonomi:Singapura lebih fokus pada liberalisasi ekonomi dan perdagangan bebas, manakala Malaysia memihak kepada Bumiputera.

29 Jun 1965 – Kegagalan Rundingan Tun Abdul Razak dengan Lee Kuan Yew:
Rundingan antara Timbalan Perdana Menteri Malaysia, Tun Abdul Razak, dan Ketua Menteri Singapura, Lee Kuan Yew, gagal mencapai kata sepakat mengenai pelbagai isu yang memisahkan kedua-dua pihak. Perbezaan politik, ekonomi, dan sosial menyebabkan kedua-dua pemimpin tidak dapat mencapai persetujuan.

1 Julai 1965 – Rundingan Tidak Berjaya, Tunku Abdul Rahman Mengarahkan Tun Abdul Razak Bermesyuarat dengan Beberapa Menteri untuk Berbincang tentang Pemisahan:
Selepas rundingan gagal, Perdana Menteri Malaysia, Tunku Abdul Rahman, mengarahkan Tun Abdul Razak untuk mengadakan mesyuarat dengan beberapa menteri kanan bagi membincangkan langkah-langkah seterusnya, termasuk kemungkinan memisahkan Singapura dari Malaysia.

Awal Ogos 1965 – Mesyuarat Khas Kabinet Malaysia Bersetuju dengan Rancangan Pemisahan:
Pada awal Ogos 1965, satu mesyuarat khas Kabinet Malaysia diadakan dan mencapai persetujuan untuk memisahkan Singapura dari Malaysia. Keputusan ini diambil sebagai langkah untuk mengurangkan ketegangan politik dan perkauman yang semakin meningkat.

7 Ogos 1965 – Tunku Abdul Rahman dan Lee Kuan Yew Menandatangani Persetujuan untuk Singapura Keluar daripada Malaysia:
Pada 7 Ogos 1965, Tunku Abdul Rahman dan Lee Kuan Yew menandatangani satu persetujuan yang menetapkan bahawa Singapura akan keluar dari Persekutuan Malaysia. Persetujuan ini merupakan langkah rasmi yang diambil oleh kedua-dua pemimpin untuk menyelesaikan konflik yang berlarutan.

9 Ogos 1965 – Tunku Abdul Rahman Membawa Usul Pemisahan Singapura ke Parlimen Malaysia, Parlimen Meluluskan Rang Undang-Undang Pemisahan Singapura:
Pada 9 Ogos 1965, Tunku Abdul Rahman membawa usul pemisahan Singapura ke Parlimen Malaysia. Parlimen Malaysia dengan segera meluluskan rang undang-undang tersebut, yang secara rasmi memisahkan Singapura dari Malaysia. Keputusan ini dibuat dengan majoriti besar, menunjukkan sokongan kuat untuk pemisahan tersebut.

MENANGANI ANCAMAN KOMUNIS

ANCAMAN KESELAMATAN DI SARAWAK
Bentuk Ancaman: Gerakan Politik Komunis:Gerakan komunis terlibat dalam politik dan menentang gagasan Malaysia. Mereka menyebabkan kerajaan Sarawak memburu dan menangkap ahli yang terlibat. Banyak anggota komunis melarikan diri ke Kalimantan dan membentuk Parti Komunis Kalimantan Utara (PKKU). PKKU meneruskan penentangan melalui Pasukan Rakyat Kalimantan Utara (PARAKU) dan Pasukan Gerila Rakyat Sarawak (PGRS) untuk membina republik komunis di Sarawak. Serangan Bersenjata: 5 Ogos 1952 – Serangan di Batu Kitang, Kuching: Ini menandakan permulaan serangan komunis terhadap orang awam. Serangan ini memperlihatkan komitmen komunis dalam menggunakan kekerasan untuk mencapai matlamat mereka.
Usaha Mengatasi Perang Saraf: Perhimpunan awam: Mengadakan perhimpunan awam untuk memberi kesedaran kepada rakyat mengenai bahaya ancaman komunis. Menyebarkan risalah: Menyebarkan risalah untuk menyampaikan maklumat tentang bahaya ancaman komunis dan menanam kebencian terhadap ideologi komunis. Kawasan putih: Mengisytiharkan kawasan yang bebas daripada ancaman komunis sebagai kawasan putih. Program pengampunan: Menawarkan program pengampunan kepada komunis yang ingin menyerah diri dan kembali ke pangkuan masyarakat. Pembangunan infrastruktur: Membangunkan kemudahan perhubungan yang lebih baik untuk penduduk bagi mengurangkan pengaruh komunis. Operasi Ketenteraan: Tujuan operasi: Operasi ketenteraan bertujuan melemahkan gerakan komunis di Sarawak. Operasi Hammer (1965, Bahagian Pertama): Dilancarkan untuk memenangi hati rakyat dan melemahkan gerakan komunis. Pada Julai 1965, petempatan baharu didirikan untuk lebih kurang 1500 orang, dengan 1200 keluarga diarahkan berpindah ke tiga kawasan petempatan baharu sepanjang Jalan Kuching-Serian. Petempatan ini dikawal ketat dan dikenakan perintah berkurung 24 jam sehari untuk melindungi penduduk daripada ancaman komunis. Operasi oleh RASCOM (Bahagian Ketiga): Rajang Area Security Command (RASCOM) dibentuk pada 26 Mac 1972 untuk mengawal keselamatan di kawasan tersebut. Operasi Sri Aman (Bahagian Kedua): Operasi ini dijalankan untuk menumpaskan gerakan komunis di Bahagian Kedua. Operasi lain:6 Julai 1965 – Operasi Hammer: Dilancarkan dengan pembukaan tiga kampung baru di Bahagian Pertama. 8 Ogos 1969 – Rampasan senjata: Operasi besar-besaran rampasan senjata di Bahagian Ketiga. 24 Februari 1970 – Operasi Jalan Raja: Dilancarkan di Nonok (Asajaya), Bahagian Pertama. 8 Ogos 1971 – Operasi Ngayau: Dilancarkan di Bahagian Ketiga.
kesan dan Langkah Membenteras Ancaman Komunis Kesan Operasi Hammer: Kegoyahan gerakan komunis: Operasi Hammer menyebabkan gerakan komunis di Sarawak semakin goyah. Pada tahun 1970, Operasi Hammer tamat dan digantikan dengan Operasi Jalan Raja di Bahagian Pertama. Bong Kee Chok menyerah diri: Pada 13 Oktober 1973, pemimpin komunis Bong Kee Chok menulis surat kepada Ketua Menteri Sarawak untuk berunding. Beberapa hari kemudian, lebih kurang 500 anggota komunis keluar dari hutan dan menyerah diri. Perjanjian Damai: 17 Oktober 1990 – Perjanjian Damai: Ancaman komunis di Sarawak akhirnya ditamatkan melalui perjanjian damai antara pihak komunis dengan kerajaan Sarawak. Langkah memenangi hati rakyat menyebabkan komunis tidak mendapat sokongan penduduk.

ANCAMAN KESELAMATAN DI SEMENANJUNG MALAYSIA
Bentuk Ancaman Parti Komunis Malaya (PKM): PKM terus menjadi ancaman serius terhadap keselamatan di Semenanjung Malaysia melalui tindakan agresif yang merangkumi serangan terhadap anggota keselamatan dan orang awam, serta pemusnahan kemudahan awam.
Pembunuhan Anggota Keselamatan dan Orang Awam Serang Hendap dan Pembunuhan: PKM kerap melakukan serang hendap terhadap pasukan keselamatan dan pembunuhan pegawai kanan polis. 17 Jun 1968 – Serang Hendap di Kroh, Perak: PKM melakukan serang hendap terhadap pasukan keselamatan di Kroh, Perak, mengorbankan 16 anggota keselamatan. 7 Jun 1974 – Pembunuhan Ketua Polis Negara: PKM menembak mati Ketua Polis Negara, Tan Sri Abdul Rahman Hashim, di Kuala Lumpur. 13 November 1975 – Pembunuhan Ketua Polis Negeri Perak: PKM menembak mati Ketua Polis Negeri Perak, Tan Sri Khoo Chong Kong, dan pemandunya di Ipoh. Serangan terhadap Orang Awam dan Kemudahan Awam: Julai 1969 – Penyeksaan Wanita di Sintok, Kedah: Seorang wanita diseksa sehingga mati di Sintok, Kedah oleh komunis. Pemasangan Periuk Api di Jalan Changlun, Kedah: PKM memasang periuk api di sepanjang Jalan Changlun, Kedah. Letupan Jalan Raya dan Jambatan Kereta Api: Jalan raya dan jambatan kereta api diletupkan oleh komunis sebagai sebahagian daripada taktik gangguan mereka. Pengeboman Tugu Negara: 26 Ogos 1975 – Pengeboman Tugu Negara di Kuala Lumpur:PKM meletupkan Tugu Negara di Kuala Lumpur, menimbulkan kemarahan rakyat dan tuntutan supaya kerajaan mengambil tindakan tegas, termasuklah mengenakan Akta Keselamatan Dalam Negeri. Tindakan Keselamatan: Memperkuat Perkhidmatan Perisikan:Pihak keselamatan memperkuat perkhidmatan perisikan untuk mengawasi kegiatan komunis dan mengesan perancangan mereka.
Usaha Mengatasi Strategi Counterinsurgency (COIN): Pendekatan COIN:Strategi COIN melibatkan usaha keselamatan dan pembangunan untuk memenangi hati dan fikiran rakyat, supaya mereka menyokong agenda dan dasar kerajaan dalam memerangi komunis. Kerjasama antara pasukan keselamatan, ahli politik, dan agensi kerajaan dijalankan untuk melaksanakan strategi COIN yang berkesan. Perjanjian Kerjasama Sempadan: Masalah Khemah Komunis di Luar Sempadan: Komunis membina khemah di luar sempadan negara, menjadikan sempadan sebagai kawasan perlindungan. Perjanjian Kerjasama Sempadan Memerangi Komunis 1979: Mengadakan persefahaman antara kerajaan Malaysia dengan kerajaan Thailand untuk menangani ancaman komunis di sempadan. Langkah-Langkah Pelaksanaan: Membina pagar sempadan dan mengadakan operasi bersama untuk menghalang pergerakan komunis merentasi sempadan. Perjanjian Hat Yai: 2 Disember 1989 – Perjanjian Hat Yai:Perjanjian antara PKM, Malaysia, dan Thailand untuk mengakhiri ancaman komunis. PKM bersetuju membubarkan unit bersenjata serta memusnahkan segala senjata api, bahan letupan, dan jerangkap samar.
Kesimpulan Ancaman keselamatan yang ditimbulkan oleh PKM di Semenanjung Malaysia ditangani melalui pelbagai strategi, termasuk operasi ketenteraan, pembangunan sosioekonomi, dan kerjasama antarabangsa. Pendekatan menyeluruh ini bukan sahaja menumpaskan ancaman komunis tetapi juga memulihkan kestabilan dan keamanan di negara ini.

KESAN ZAMAN DARURAT TERHADAP NEGARA KITA

KESAN
Aspek Politik: Peningkatan Jumlah Warganegara: Pada tahun 1952, kerajaan melonggarkan syarat kewarganegaraan. Lebih kurang 1.2 juta orang Cina dan 180 ribu orang India menjadi warganegara. Penubuhan Malayan Chinese Association (MCA): Sir Henry Gurney mengambil langkah untuk menawan hati penduduk Cina dengan memperkenalkan parti politik tempatan. Tan Cheng Lock membentuk MCA di Kuala Lumpur dan bekerjasama dengan kerajaan untuk memerangi komunis. Bantuan Kewangan: Kerajaan menempatkan 500 ribu orang penduduk semula ke Kampung Baru. Mereka juga mengumpul derma melalui loteri kebajikan untuk memperbaiki kehidupan penduduk Cina di Kampung Baru.
Aspek Sosioekonomi: Meningkatkan Kos Perbelanjaan: Kerajaan mengeluarkan lebih dari $10 juta sebulan atau $120 juta setahun untuk membanteras komunis. Kos besar dikeluarkan untuk penempatan semula penduduk di pinggir hutan dan pembangunan Kampung Baru. Penderitaan Penduduk: Ladang dan lombong menjadi sasaran serangan komunis. Pengeluaran tanaman padi dan makanan lain berkurangan, harga barang makanan melambung tinggi, dan peniaga menghadapi kesukaran. Pengasingan Kaum: Penempatan semula Kampung Baru mengasingkan kaum tertentu. Hubungan antara kaum menjadi renggang akibat kawalan keselamatan yang ketat. Jumlah Korban: Banyak anggota pasukan keselamatan, komunis, dan orang awam terkorban.
Penamatan Darurat: Kesan darurat menyebabkan nyawa terkorban, harta benda musnah, dan kesengsaraan rakyat. Darurat berakhir secara rasmi pada 31 Julai 1960